اسپیس ایکس به ماه نمی خورد/ باز پای چین در میان است

بیل گری، ستاره شناس، که نقش کلیدی در کشف این برخورد داشت، روز شنبه، 12 فوریه، گفت که در تعیین موشک اشتباه کرده است.

او گفت این موشک ممکن است بخشی از موشک Long March3C 3C چین بوده باشد که در خلال Changhai 5-T1 به ماه پرتاب شد، در اکتبر 2014 پرتاب خواهد شد. فضاپیمای شانگهای 5 در فضای انبار فرود خواهد آمد. شیشه نمونه ای را برمی گرداند. بازگشت ماه به زمین در سال 2020

گری پروژه پلوتو را مدیریت می کند، یک نرم افزار پرکاربرد برای ردیابی اجرام نزدیک زمین، سیارک ها و دنباله دارها. او روز شنبه پس از دریافت یادداشتی از جان جورجینی، مهندس آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، این ویرایش را در وب سایت خود منتشر کرد.

جورجینی صبح شنبه نامه ای به گری نوشت و توضیح داد که فضاپیمای DSCOVR به ماه نزدیک نیست، بنابراین عجیب است اگر بخشی از آن بتواند به ماه برسد. با این حال، این بخش از موشک، صرف نظر از منشا آن، همچنان در مسیر اصابت به ماه است و انتظار می‌رود که در 4 مارس (14 اسفند) ساعت 7:25 صبح به وقت شرقی (15:55 تهران) به ماه برسد. نیمه پنهان ماه را پنهان کنید. این رویداد از روی زمین دیده نخواهد شد.

گری در وب سایت خود توضیح می دهد که چرا در آزمایش موشک اشتباه کرده است.

او نوشت: «بعد از دیدن ایمیل جان، شروع به جستجو در صندوق ورودی ایمیل خود کردم تا بفهمم چرا اولین بار آن را هفت سال پیش به عنوان بخشی از موشک DSCOVR تنظیم کردم. من این کار را با اطمینان کامل انجام دادم تا ثابت کنم این شی بخشی از موشک DSCOVR است.

او از داده‌های پیمایش آسمان کاتالینا استفاده کرد که به طور مرتب اجسام نزدیک زمین را برای ارزیابی تهدیدشان بررسی می‌کند. این پروژه یک ماه پس از پرتاب DSCOVR جسمی به نام “WE0913A” پیدا کرد که در ابتدا تصور می شد یک شی کیهانی طبیعی است.

اندکی پس از آن، یک ستاره شناس برزیلی در یک کنفرانس خبری گفت که این جرم به دور زمین می چرخد، نه خورشید، که نشان می دهد ممکن است ساخته دست بشر باشد. گری و سایر محققان پس از گفتگو با ستاره شناسان دریافتند که WE0913A دو روز پس از پرتاب DSCOVR از ماه عبور کرده است.

گری ادامه داد: من و گری شناسایی این ماده را به عنوان فاز دوم موشک فالکون 9 تایید کرده ایم. این جسم دارای نوری است که ما انتظار داریم و در زمان مناسب ظاهر می شود و در مدار قابل قبولی حرکت می کند. اما او خاطرنشان می کند که شواهد به جای قطعی، تصادفی هستند.

سپس چیزهای عجیب و غریبی در مدار “WE0913A” پیدا کردم. با توجه به اینکه هیچ مانوری صورت نگرفته است، موشک باید قبل از عبور ماه به دور یک سیاره عجیب به دور زمین بچرخد. گری در ابتدا فکر می کرد که این تغییرات به دلیل نشتی در موشک است که در موشک های قدیمی بسیار رایج است. با این حال، چنین تغییری در مسیر DISCOVR نیاز به روغن معیوب دارد، اگرچه هنوز امکان پذیر است.

گری گفت: در آن زمان من مسیر DISCOVR را نمی دانستم و عبور از ماه ممکن به نظر می رسید. اما پس از دریافت ایمیل، او به دنبال شواهدی بود مبنی بر اینکه یک مورد دیگر ارسال شده است. اندکی قبل از مارس 2015، وارد مداری شد که فضاپیماهای بدون سرنشین می توانستند به آن برسند. این جستجو او را به Chang’e 5 T1 هدایت کرد. اگرچه شواهد قطعی نیست.

اما آیا این اولین باری است که بقایای یک موشک روی ماه فرود می آید؟

البته برخورد موشک با ماه بیشتر از سوزاندن آن در جو زمین و انتشار ذرات اکسید با محیط زیست سازگار است. ماه فاقد جو است، بنابراین نمی تواند از خود در برابر اثرات زباله های فضایی محافظت کند و برخورد این اجرام باعث ایجاد یک دهانه بر روی آن می شود.

ماه گذشته، فضاپیمای مدارگرد شناسایی تصاویری از دستگاهی به ارتفاع 19 متر در مریخ گرفت که در مارس 2013 ایجاد شد، زمانی که یک سیارک 500 کیلوگرمی 10 برابر سریعتر از یک موشک شلیک کرد. صدها درگیری جزئی در دهه گذشته رخ داده است.

برخوردهای آینده در نیمه پنهان ماه رخ خواهند داد، بنابراین ما نمی توانیم قابل مشاهده باشیم، اما فضاپیماهایی که در مدار ماه پرواز می کنند می توانند دهانه ای را نشان دهند که پس از یک برخورد ایجاد شده است. این قبلا اتفاق افتاده است، بنابراین ما می دانیم که چه چیزی را انتظار داریم.

به عنوان مثال، مرحله بالایی موشک‌های آپولو که بسیار بزرگ‌تر بودند، برای ثبت ارتعاشات خود با لرزه‌سنج‌های نصب شده روی ماه و مطالعه فضای داخلی ماه، به ماه اصابت کردند. لرزه نگار آپولو مدت زیادی است که خاموش شده است و مشخص نیست که آیا لرزه نگار Changi 4 چین قادر به ارائه اطلاعات مفید خواهد بود یا خیر.

در سال 2009، در طول ماموریت LCROSS ناسا، یک فضاپیما با یک تصور از پیش طراحی شده به سطح ماه برخورد کرد و ذرات ناشی از اثرات ارزیابی میکروسکوپی رخ داد.

آلودگی بیولوژیکی

با توجه به موارد فوق ایجاد یک افتتاحیه جدید جای نگرانی ندارد. در حال حاضر حدود نیم تریلیون مقبره یا بیشتر روی ماه وجود دارد. یکی از بزرگترین نگرانی ها آلودگی ماه به میکروارگانیسم ها یا مولکول های زنده آینده است که ممکن است به عنوان شواهدی از زندگی باستانی در ماه دیده شوند.

اکثر کشورها متعهد شده اند که به برنامه ای برای حفاظت از سیاره و کاهش خطر انتقال آلودگی بیولوژیکی از زمین به سیارات دیگر پایبند باشند.

این هم از نظر اخلاقی و هم علمی مهم است. از نظر اخلاقی آسیب رساندن به اکوسیستمی که ممکن است در سیاره دیگری وجود داشته باشد با فرستادن حیوانات برای زندگی در آن سیاره نامناسب است و از نظر علمی ما می خواهیم شرایط طبیعی سیارات دیگر را مطالعه کنیم و اجازه ندهیم آنها را آلوده یا ناخواسته از بین ببرند.

بزرگترین نقض دستورالعمل های کمیسیون اکتشاف فضایی در سال 2019 رخ داد، زمانی که هزاران اسرائیلی که روی سطح دایناسورها و مارمولک های آبی زندگی می کردند به ماه رسیدند. این موجودات نیم میلی متری می توانند در خلاء زنده بمانند اما غیرفعال می مانند. این موجودات و میکروارگانیسم ها که ممکن است در روده آنها زندگی کرده باشند، اکنون در صحنه پراکنده شده اند.

به احتمال زیاد هیچ یک از آنها با آب کافی برای بازسازی و تحریک به منطقه نخواهند رسید، اما نباید ریسک کنیم.