تاثیر بازی‌های واقعیت مجازی برای درمان روان پریشی
طبق مطالعه جدیدی که در دیلی میل منتشر شده است، واقعیت مجازی می تواند به افراد مبتلا به بیماری به نام روان پریشی کمک کند، وضعیتی که افراد را می ترساند تا خانه را ترک کنند.
محققان بریتانیایی یک آزمایش واقعیت مجازی را برای اهداف درمانی توسعه داده‌اند و آن را «بازی تحول» نامیده‌اند که بیماران را تحت هدایت یک مربی مجازی به سفرهای مجازی در محیط‌های روزمره می‌برد.
این تجربه به بیمار اجازه می دهد تا در موقعیت های روزمره مانند خرید قهوه، انتظار در ایستگاه اتوبوس یا رفتن به دیدن شما شرکت کند.
هدف پروژه GameChange کاهش اضطراب جدی است که بسیاری از افراد مبتلا به روان پریشی را از درگیر شدن در فعالیت های روزانه در دنیای واقعی باز می دارد.
این تکنیک در آزمایشات ثابت کرده است که حتی برای بیمارانی که جدی ترین مشکلات سلامت روان را به دلیل روان پریشی تجربه کرده اند مفید است.
به زودی این برنامه می تواند به عنوان درمانی در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی ارائه شود تا جایگزین نیازهای درمانگران واقعی شود.
به گزارش دیلی میل، پزشکان می گویند که در 25 سال گذشته، واقعیت مجازی در تعداد کمی از کلینیک های تخصصی سلامت روان و به عنوان یکی از راه های حمایت از درمان شخصی که پزشکان به بیماران می دهند، استفاده شده است.
برنامه درمانی «بازی تحول» برنامه ای است که در آن درمان برای کنترل توسط گروهی از کارکنان یکپارچه شده است و همچنین می تواند در شرایط مختلف از جمله در خانه بیمار ارائه شود.
برنامه “واقعیت مجازی” مشکلات رایج افراد مبتلا به روان پریشی را هدف قرار می دهد که ترس شدید از بیرون بودن در موقعیت های روزمره است.
برای بسیاری از بیماران، این ترس ها به آگورافوبیا شدید تبدیل می شوند، ترس از قرار گرفتن در موقعیت فرار ممکن است دشوار باشد یا در صورت موفقیت آمیز بودن کمک در دسترس نباشد. بیماران روانی از ترک خانه اجتناب می کنند، که می تواند به طور جدی به روابط با خانواده و دوستان آسیب برساند. به عنوان آموزش و پیشرفت در حرفه خود.
دکتر فلیسیتی وایت، روانشناس بالینی در بخش روانپزشکی آکسفورد می گوید: «در یک محیط امن، بیماران از طریق واقعیت مجازی یاد می گیرند که در فعالیت های زندگی واقعی شرکت کنند. این فرآیند به آنها کمک می کند تا اعتماد به نفس خود را برای رویارویی با چالش های واقعی افزایش دهند.
GameChange بر روی 346 بیمار روانی در 9 مرکز بهداشتی بریتانیا در پنج شهر: بریستول، منچستر، نیوکاسل، ناتینگهام و آکسفورد آزمایش شد.
یکی از بیمارانی که در این کارآزمایی شرکت کرده بود، گفت: «پس از هفت سال بیماری، احساس خیلی بهتری دارم. من می توانم با مردم چشم های بیشتری را لمس کنم، بدون نگرانی واقعی، من می توانی در خیابان راه بروی بدون اینکه نگران آمدن کسی به سمت من باشم.
او گفت: «الان می توانم به یک کافی شاپ بروم. با سوار شدن به اتوبوس احساس اطمینان کردم. من بیشتر از همیشه احساس اعتماد به نفس می کنم.
به گفته این تیم تحقیقاتی، کمبود پزشک منجر به محدود شدن دسترسی به روان درمانی موثر به ویژه برای بیماران مبتلا به بیماری روانی شده است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان