کشف یک سنگ ،تاریخ حیات اولیه را ۳۰۰ میلیون سال به عقب برد

محققان ساختارهای کوچک، رشته‌ای و لوله‌ای شکل را زودتر در سنگ پیدا کرده‌اند، اما به نظر می‌رسد این ساختارها توسط باکتری‌ها ایجاد شده‌اند. با این حال، همه دانشمندان موافق نیستند که این ساختارها منشأ بیولوژیکی دارند.

اکنون، پس از تجزیه و تحلیل بیشتر، محققان دانشگاه لندن ساختار بزرگتر و پیچیده تری را در سنگ کشف کرده اند، ساختاری تنه مانند با شاخه های موازی در یک طرف، به طول حدود یک سانتی متر.

به گفته محققان، اگرچه برخی از ساختارها ممکن است در اثر واکنش های شیمیایی تصادفی ایجاد شده باشند، اما ساختارهای موازی مانند با شاخه های موازی عمدتاً منشأ بیولوژیکی دارند، زیرا تاکنون ساختار مشابهی در اثر واکنش شیمیایی ایجاد نشده است.

اولین شواهد حاکی از حیات روی زمین تاکنون از یک صخره 3.46 میلیارد ساله از استرالیای غربی با فسیل های کرم مانند به دست آمده است.

دکتر دومینیک پاپینو، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه کالج لندن گفت: در این مطالعه، ما به شواهدی نگاه کردیم که نشان می‌دهد انواع مختلف باکتری از 3.75 تا 4.28 میلیارد سال پیش وجود داشته است. علم جهان. زمین وجود دارد. این بدان معناست که زندگی می تواند 300 میلیون سال پس از ایجاد زمین آغاز شده باشد. از نظر زمین شناسی، این فرآیند بسیار سریع است و شبیه چرخش خورشید به دور کهکشان ما است.

محققان همچنین شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد باکتری‌ها انرژی خود را از راه‌های مختلف دریافت می‌کنند. آنها محصولات معدنی-شیمیایی را در سنگ پیدا کردند که با میکروارگانیسم‌های باستانی متشکل از آهن، گوگرد و احتمالاً دی اکسید کربن که از طریق نوعی فتوسنتز بی‌هوازی در نور به دست آمده و زندگی می‌کنند، سازگار است.

نتایج این اکتشافات جدید نشان می دهد که تنوع میکروبی ممکن است در جهان اولیه وجود داشته باشد. وجود آنها همچنین پیامدهایی برای امکان حیات فرازمینی دارد.

در این مطالعه، محققان سنگ های کمربند را روی هارد دیسک Queue Novoagitok (NSB) که توسط دکتر پاپینو در سال 2008 جمع آوری شده بود، بررسی کردند.

کمربند پوسته نواگیتوک قبلا بخشی از بستر دریا بوده و بنابراین حاوی قدیمی ترین سنگ رسوبی شناخته شده در جهان است که تصور می شود در نزدیکی یک سیستم زمین گرمایی قرار دارد.

محققان سنگ را به قطعاتی به ضخامت کاغذ (100 میکرون) برش دادند تا از نزدیک ساختار فسیل مانند ساخته شده از هماتیت و نوع اکسید آهن محصور شده در کوارتز را مشاهده کنند.

این سنگ بیش از دو برابر ضخامت سنگ قبلی است که توسط محققان بریده شده است و محققان را قادر می سازد تا ساختارهای بزرگ هماتیت را ببینند.

آنها این ساختارها و ترکیبات را با فسیل های جدید و همچنین برای اکسیداسیون باکتری های آهن در نزدیکی سیستم های چاه مدرن مقایسه می کنند.

این تیم علاوه بر تجزیه و تحلیل نمونه‌های سنگ تحت نورهای مختلف و میکروسکوپ‌های رامان (که پراکندگی نور را اندازه‌گیری می‌کند)، از تکه‌های سنگ برای پردازش هزاران تصویر با استفاده از دو تکنیک تصویربرداری با وضوح بالا با استفاده از یک ابر رایانه استفاده کردند.

روش اول میکرو CT یا میکروتوموگرافی است که از اشعه ایکس برای جستجوی هماتیت در داخل هسته استفاده می کند. روش دوم یک پرتو یونی است که بر بررسی قطعات سنگی به ضخامت 200 نانومتر با میکروسکوپ الکترونی یکپارچه در هر منطقه متمرکز است. هر دو تکنیک مجموعه ای از تصاویر را تولید می کنند که برای ایجاد مدل های سه بعدی از اشیاء مختلف استفاده می شود.

محققان در تجزیه و تحلیل خود به این نتیجه رسیدند که ساختارهای هماتیت نمی توانند با فشرده سازی و گرمای سنگ (دگرگونی) در طول میلیاردها سال تشکیل شوند.

آنها گفتند که این ساختارها در کوارتز کوچکتر (کمتر تحت تأثیر دگرگونی) بهتر از کوارتز بزرگ (که دگرگونی بیشتری داشته است) حفظ می شوند.

محققان همچنین سطوح عناصر کمیاب خاکی را در سنگ‌ها بررسی کردند و دریافتند که سطوح آن‌ها مشابه سطوح دیگر سنگ‌های باستانی است. این تأیید می کند که این رسوبات تقریباً هم سن آتشفشان های اطراف هستند.