دانیل لیگوریو

دانیل دارویو (Danielle Darrieux)، هنرپیشه، خواننده و رقصنده فرانسوی، با کارنامه ای درخشان و هشت دهه فعالیت هنری، یکی از برجسته ترین و ماندگارترین چهره های سینمای جهان است که از سال 1931 در بیش از 110 فیلم نقش آفرینی کرد.

دانیل ایوون ماری آنتوانت دارویو، در تاریخ 1 مه 1917 در شهر بوردو، فرانسه، در بحبوحه جنگ جهانی اول دیده به جهان گشود. پدرش، ژان دارویو، پزشک ارتش فرانسه بود و مادرش، ماری-لوئیز ویتکوفسکی، اصالتاً اهل الجزایر بود. دانیل در سن هفت سالگی پدر خود را از دست داد و این اتفاق، تأثیر عمیقی بر زندگی او گذاشت. پس از فوت پدر، او همراه با خانواده اش به پاریس نقل مکان کرد و در آنجا دوران کودکی و نوجوانی خود را سپری کرد. علاقه او به هنر از همان سنین پایین مشهود بود و خانواده اش نیز از این استعداد او حمایت می کردند. همین علاقه موجب شد تا او در سنین نوجوانی به سمت موسیقی و هنرهای نمایشی کشیده شود. او در کنسرواتوار موسیقی پاریس به تحصیل در رشته ویولنسل پرداخت و مهارت های خود را در این زمینه تقویت کرد. این آموزش های اولیه در کنار زیبایی طبیعی و استعداد ذاتی او در آواز و رقص، زمینه ساز ورودش به دنیای سینما شد.

ورود دانیل دارویو به عرصه سینما در سن چهارده سالگی و با ایفای نقش در فیلم موزیکال رقص (Le Bal) در سال 1931 رقم خورد. این نقش کوچک، اما سرنوشت ساز، دریچه ای به سوی دنیای پر زرق و برق سینما برای او گشود. زیبایی چشم نواز، صدای دلنشین و توانایی های او در رقص، به سرعت توجه تهیه کنندگان و کارگردانان را به خود جلب کرد و پیشنهادات متعددی را برای او به ارمغان آورد. فیلم مایرلینگ (Mayerling) در سال 1936، نقطه عطفی در مسیر حرفه ای او بود. در این درام تاریخی، دارویو با بازی نقش ماری وتسرای جوان و دلربا، توانایی های بازیگری خود را به اثبات رساند و با شیمی قوی مقابل شارل بوایه، به سرعت به شهرت بین المللی دست یافت. این فیلم نه تنها او را به عنوان یک ستاره نوظهور در سینمای اروپا معرفی کرد، بلکه مسیر ورود او به هالیوود را نیز هموار ساخت و جایگاه وی را به عنوان یک ستاره سینما تثبیت کرد.

زندگی شخصی دانیل دارویو، به اندازه کارنامه هنری اش پر فراز و نشیب و قابل تأمل بود. او در سال 1935 با کارگردان و فیلمنامه نویس فرانسوی، هنری دکوین ازدواج کرد. دکوین نقش مهمی در تشویق دارویو برای ورود به هالیوود داشت. با حمایت او، دانیل قراردادی هفت ساله با استودیو یونیورسال امضا کرد و در سال 1938 در فیلم خشم پاریس (The Rage of Paris) در کنار داگلاس فربنکس جونیور به ایفای نقش پرداخت. با این حال، او پس از این فیلم تصمیم گرفت به پاریس بازگردد و به فعالیت های هنری خود در فرانسه ادامه دهد. این تصمیم نشان دهنده علاقه عمیق او به سینمای کشورش و ترجیح محیط کاری بومی بود.

یکی از بحث برانگیزترین دوره های زندگی دارویو، دوران اشغال فرانسه توسط آلمان در جنگ جهانی دوم بود. او در این دوره به فعالیت های هنری خود ادامه داد، تصمیمی که با انتقاد شدید هموطنانش مواجه شد. با این حال، گزارش ها حاکی از آن است که برادرش توسط آلفرد گروون، مدیر آلمانی شرکت فیلمسازی کانتیننتال (تنها شرکت مجاز در فرانسه اشغالی)، تهدید به تبعید شده بود. این فشارها ممکن است در تصمیم او برای ادامه فعالیت نقش داشته باشد. دارویو از هنری دکوین طلاق گرفت و سپس با پورفیریو روبیروسا، دیپلمات جمهوری دومینیکن و مردی بدنام در روابط عاشقانه، آشنا شد. آنها در سال 1942 در ویشی، در مراسمی با حضور سایر دیپلمات های مقیم شهر، ازدواج کردند. نظرات ضد نازی روبیروسا منجر به اقامت اجباری او در آلمان شد. در ازای آزادی روبیروسا، دارویو موافقت کرد که سفری تبلیغاتی به برلین داشته باشد. این زوج تا پایان جنگ در سوئیس زندگی کردند و در سال 1947 از یکدیگر جدا شدند. دارویو در سال 1948 با فیلمنامه نویس گئورگ میتسیکیدس ازدواج کرد و تا زمان مرگ او در سال 1991، با هم زندگی کردند. زندگی پرحادثه و پیچیده دانیل دارویو، نشان دهنده قدرت و اراده او در مواجهه با چالش های شخصی و تاریخی بود.

زندگی و حرفه

دانیل دارویو، چهره ای نمادین در تاریخ سینمای فرانسه و جهان، کارنامه هنری خود را در سال 1931 آغاز کرد و تا پایان عمرش در سال 2017، بیش از هشت دهه فعالیت مستمر داشت. این طول عمر حرفه ای، او را به یکی از معدود بازیگرانی تبدیل می کند که توانسته اند در طول قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، حضور پررنگی در صحنه هنر داشته باشند. پس از موفقیت های اولیه در فرانسه و تجربه کوتاه هالیوود، دارویو به زودی به یکی از محبوب ترین ستارگان سینمای فرانسه تبدیل شد. او توانایی بی نظیری در ایفای نقش های متنوع، از کمدی های رمانتیک گرفته تا درام های تلخ و تاریخی، از خود نشان داد.

دهه 1950 برای دارویو، دوران اوج دیگری در فعالیت های بین المللی بود. او در موزیکال ثروتمند، جوان و زیبا (Rich, Young and Pretty) محصول MGM در سال 1951 ظاهر شد. سپس، جوزف ال. منکویتس، کارگردان نامدار، او را متقاعد کرد تا برای بازی در فیلم پنج انگشت (5 Fingers) در سال 1952، در کنار جیمز میسون، به هالیوود بازگردد. این فیلم جاسوسی، بار دیگر توانایی های او را در سطح جهانی به نمایش گذاشت. پس از بازگشت به فرانسه، او در چندین شاهکار سینمایی نقش آفرینی کرد که از جمله آن ها می توان به گوشواره های مادام دو… (The Earrings of Madame de…) ساخته مکس افولس در سال 1953 در کنار شارل بوایه و سرخ و سیاه (The Red and the Black) در سال 1954 با ژرار فیلیپ اشاره کرد. این فیلم ها، جایگاه او را به عنوان یک هنرمند برجسته و بااستعداد تثبیت کردند.

در سال 1955، دارویو در فیلم عاشق لیدی چترلی (Lady Chatterley’s Lover) بازی کرد که به دلیل تم صریح جنسی، توسط سانسورچیان کاتولیک در ایالات متحده ممنوع شد. این نقش، نشان دهنده جسارت او در انتخاب نقش هایی بود که در زمان خود بحث برانگیز محسوب می شدند. آخرین حضور او در یک فیلم آمریکایی، نقش مکمل در فیلم حماسی اسکندر کبیر (Alexander the Great) محصول یونایتد آرتیستز در سال 1956 بود که ریچارد برتون و کلر بلوم در آن ایفای نقش می کردند. در دهه 1960، دارویو به دعوت کارگردان لوئیس گیلبرت، در انگلستان در فیلم تابستان آلوچه (The Greengage Summer) در سال 1961 با کنت مور همکاری کرد. او همچنین در سال 1963 در کمدی رمانتیک لباس بنفش ولنتاین (La Robe Mauve de Valentine) در تئاتر شاتله پاریس به روی صحنه رفت که اقتباسی از رمان فرانسواز ساگان بود.

یکی از نقش های به یادماندنی دارویو، در فیلم موزیکال دختران جوان روشفور (The Young Girls of Rochefort) ساخته ژاک دمی در سال 1966 بود. نقش او در این فیلم، تنها نقشی بود که بازیگر اصلی در هر یک از موزیکال های دمی، بخش های آوازی خود را خودش اجرا کرد (در سایر موارد، آواز توسط شخص دیگری دوبله می شد). این توانایی او در آوازخوانی زنده، نشان دهنده استعداد چندوجهی او بود. در طول دهه 1960، او به عنوان یک خواننده کنسرت نیز فعالیت داشت و به محبوبیت او افزود. در سال 1970، دارویو جایگزین کاترین هپبورن در موزیکال برادوی کوکو (Coco) شد که بر اساس زندگی کوکو شانل ساخته شده بود. با این حال، این نمایش که اساساً برای هپبورن طراحی شده بود، به زودی پس از خروج او به پایان رسید. در سال های 1971 و 1972 نیز در تولیدات کوتاه مدت سفیر ظاهر شد. او بار دیگر با ژاک دمی برای فیلم یک اتاق در شهر (Une chambre en ville) در سال 1982 همکاری کرد، یک ملودرام موزیکال اپرایی که یادآور کارهای قبلی کارگردان مانند چترهای شربورگ (Les Parapluies de Cherbourg) در سال 1964 بود. در این فیلم نیز، دارویو آوازهای خود را خودش اجرا کرد و بار دیگر توانایی های آوازی خود را به نمایش گذاشت. دانیل دارویو تا سال ها پس از این فیلم ها به فعالیت خود ادامه داد و حضورش در انیمیشن پرسپولیس (Persepolis) در سال 2007، که در آن صدای مادربزرگ شخصیت اصلی را ایفا کرد، نشان دهنده روحیه پویا و پایبندی او به هنر تا آخرین سال های زندگی اش بود. این فیلم، تأثیر انقلاب اسلامی بر زندگی یک دختر را در ایران روایت می کند و نقش دارویو در آن، بازتابی از اهمیت و جایگاه او در سینمای بین الملل بود.

دانیل دارویو با هشت دهه فعالیت مستمر در سینما، نه تنها یک بازیگر، بلکه یک پدیده فرهنگی و نمادی از طول عمر هنری و تطابق پذیری در برابر تغییرات زمان بود. او به معنای واقعی کلمه، بخشی از تاریخ سینما را زندگی کرد و شکل داد.

فیلم شناسی

دانیل دارویو در طول هشت دهه فعالیت هنری خود، در بیش از 110 فیلم و سریال تلویزیونی نقش آفرینی کرد و کارنامه ای بسیار غنی و متنوع از خود بر جای گذاشت. انتخاب های او در فیلم ها، نشان دهنده توانایی اش در ایفای نقش های متفاوت و همکاری با کارگردانان برجسته از سراسر جهان بود. از درام های رمانتیک و موزیکال های پرزرق و برق گرفته تا فیلم های تاریخی و کمدی های اجتماعی، دارویو همواره توانسته بود با حضور خود، به هر اثری عمق و اعتبار ببخشد. او هم در سینمای فرانسه و هم در هالیوود و سینمای اروپا، به یک چهره شناخته شده تبدیل شد.

تلویزیون

اگرچه دانیل دارویو بیشتر به خاطر نقش هایش در سینما شناخته شده است، اما او در طول سالیان متمادی در چندین اثر تلویزیونی نیز حضور یافت. این حضورها، به او فرصت داد تا با مخاطبان گسترده تری در فرمت های مختلف ارتباط برقرار کند. از جمله کارهای تلویزیونی او می توان به آمبرتو دی (Umberto D.) در سال 1967، پایان تابستان (La fin de l’été) در سال 1969، کوکو (Coco) – نسخه تلویزیونی موزیکال برادوی – در سال 1970، و سفیر (Ambassador) در سال های 1971 و 1972 اشاره کرد. او همچنین در مینی سریال هایی مانند درباره دانیل (À propos de Danielle) در سال 1978 و اوپرا (Opéra) در سال 1980 به ایفای نقش پرداخت. این حضورها، نشان دهنده تطبیق پذیری او با رسانه های مختلف و توانایی اش در حفظ کیفیت بازیگری در هر بستری بود. آخرین نقش های تلویزیونی او شامل کاترین مگنولیا (Catherine Magnolia) در سال 2001 و نیکلاس فلامل (Nicolas Flamel) در سال 2006 بود که حتی در سنین بالا نیز به فعالیت خود ادامه داد و نشان از عشق بی پایان او به هنر داشت.

فیلم

دنیای سینما، صحنه اصلی درخشش دانیل دارویو بود. او در بیش از 110 فیلم سینمایی نقش آفرینی کرد و همکاری های ماندگاری با کارگردانان بزرگی چون مکس افولس، کلود شابرول، ژاک دمی و آندره تشینه داشت. از جمله مهم ترین فیلم های او می توان به رقص (Le Bal) در سال 1931 که نقطه آغازین حرفه اش بود، و سپس مایرلینگ (Mayerling) در سال 1936 که او را به شهرت رساند، اشاره کرد. او در هالیوود نیز با فیلم خشم پاریس (The Rage of Paris) در سال 1938 و پنج انگشت (5 Fingers) در سال 1952 حضور یافت. بازگشت او به سینمای فرانسه، با شاهکارهایی مانند گوشواره های مادام دو… (The Earrings of Madame de…) در سال 1953 و سرخ و سیاه (The Red and the Black) در سال 1954 همراه بود که جایگاه او را به عنوان یک نماد سینما تثبیت کرد. از دیگر فیلم های مهم او می توان به عاشق لیدی چترلی (Lady Chatterley’s Lover) در سال 1955، اسکندر کبیر (Alexander the Great) در سال 1956، تابستان آلوچه (The Greengage Summer) در سال 1961 و دختران جوان روشفور (The Young Girls of Rochefort) در سال 1966 اشاره کرد. در دهه های بعدی، او همچنان فعال بود و در فیلم هایی نظیر یک اتاق در شهر (Une chambre en ville) در سال 1982، هشت زن (8 Women) در سال 2002 و آخرین نقش آفرینی ماندگارش در انیمیشن پرسپولیس (Persepolis) در سال 2007 (به عنوان صداپیشه)، به فعالیت خود ادامه داد. این کارنامه پربار، گواهی بر استعداد و ماندگاری او در طول چندین نسل سینمایی است.

دانیل دارویو نه تنها یک بازیگر بود، بلکه یک پدیده فرهنگی که توانست از دوران صامت سینما تا عصر دیجیتال، حضور پررنگ و تأثیرگذاری داشته باشد و الهام بخش نسل های بعدی هنرمندان شود.

جوایز و افتخارات

دانیل دارویو در طول کارنامه هنری بی نظیر و طولانی خود، افتخارات و جوایز متعددی را کسب کرد که نشان دهنده جایگاه رفیع او در سینمای فرانسه و بین الملل بود. مهم ترین افتخار او، دریافت جایزه افتخاری سزار (César Award) در سال 1985 بود. جایزه سزار، معتبرترین جایزه سینمایی در فرانسه محسوب می شود و اهدای جایزه افتخاری به دارویو، به پاس سال ها خدمات بی وقفه و درخشان او به صنعت فیلمسازی فرانسه بود. این جایزه، نه تنها به دلیل نقش های برجسته او در فیلم های مختلف، بلکه به دلیل طول عمر حرفه ای بی سابقه و تأثیرگذاری اش بر چندین نسل از سینماگران و مخاطبان، به او اهدا شد. علاوه بر این، او در طول زندگی خود نامزد جوایز دیگری نیز شد و در جشنواره های مختلف مورد تقدیر قرار گرفت. حضور مداوم او در فیلم ها و تئاترها، همراه با توانایی تطبیق پذیری اش با سبک ها و دوره های مختلف، او را به یکی از محبوب ترین و مورد احترام ترین چهره های صنعت سینما تبدیل کرده بود.

دارویو همچنین در سال 2002، به همراه هفت بازیگر زن برجسته دیگر، در فیلم هشت زن (8 Femmes) به کارگردانی فرانسوا اوزون، نقش آفرینی کرد و برای این نقش، جایزه خرس نقره ای بهترین گروه بازیگری زن را در جشنواره فیلم برلین دریافت کرد. این جایزه، نشان دهنده توانایی او در همکاری با نسل های جدیدتر هنرپیشگان و حفظ جایگاه خود در کنار آنان بود. او همچنین در سال 2007 برای صداپیشگی در انیمیشن پرسپولیس، نامزد جوایز متعددی شد و مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. این افتخارات، تنها بخشی از قدردانی هایی است که از این ستاره بزرگ سینما به عمل آمد و میراث هنری او را در تاریخ ثبت کرد. دانیل دارویو با تمام وجود به هنر متعهد بود و تا سنین بالا نیز با اشتیاق به فعالیت های هنری خود ادامه داد.

درگذشت

دانیل دارویو، یکی از اسطوره های سینمای فرانسه، در تاریخ 17 اکتبر 2017، پنج ماه پس از جشن تولد صد سالگی اش، درگذشت. علت اصلی فوت او، عوارض ناشی از یک زمین خوردگی گزارش شد. مرگ او، نقطه پایانی بر یک کارنامه هنری بی نظیر و طولانی بود که هشت دهه را دربرمی گرفت. او در طول این مدت، نه تنها شاهد تحولات عظیم در صنعت سینما بود، بلکه خود نیز نقش مهمی در شکل گیری و پیشرفت آن ایفا کرد. خبر درگذشت او، بازتاب گسترده ای در رسانه های بین المللی داشت و جامعه هنری فرانسه و جهان را در سوگ فرو برد. بسیاری از همکاران، کارگردانان و طرفداران او، یاد و خاطره این هنرپیشه بزرگ را گرامی داشتند.

دارویو در طول زندگی پربار خود، نمادی از استقامت، استعداد و عشق به هنر بود. او تا آخرین سال های عمرش فعال باقی ماند و حتی در سن 90 سالگی نیز در انیمیشن پرسپولیس صداپیشگی کرد. این روحیه خستگی ناپذیر، او را به الگویی برای بسیاری از هنرمندان تبدیل کرده بود. با درگذشت او، سینمای فرانسه یکی از آخرین ستارگان طلایی خود را از دست داد، اما میراث هنری او، شامل فیلم های کلاسیک و نقش آفرینی های به یادماندنی اش، برای همیشه در تاریخ سینما جاودانه خواهد ماند. او نه تنها یک بازیگر، بلکه یک اسطوره سینمایی بود که زندگی اش با تاریخ قرن بیستم گره خورده بود و تأثیر عمیقی بر فرهنگ و هنر زمان خود گذاشت.

کتاب شناسی

در طول سالیان متمادی، زندگی و کارنامه هنری دانیل دارویو، که یکی از برجسته ترین و ماندگارترین چهره های سینمای فرانسه محسوب می شود، موضوع پژوهش ها، مقالات و کتاب های متعددی بوده است. اگرچه در منابع ارائه شده، به طور مستقیم به یک کتاب شناسی خاص اشاره نشده، اما می توان اطمینان داشت که این ستاره بزرگ، الهام بخش آثار بیوگرافیک و تحلیلی فراوانی بوده است. این آثار، نه تنها به بررسی فیلم شناسی گسترده او می پردازند، بلکه زندگی شخصی، چالش های دوران جنگ جهانی دوم، و تأثیر او بر سینمای فرانسه و هالیوود را نیز مورد کنکاش قرار می دهند. تاریخ نگاران سینما، منتقدان و علاقه مندان، همواره به دنبال درک عمیق تر از ابعاد مختلف زندگی و کار این اسطوره بوده اند. این کتاب ها و مقالات، به حفظ و انتقال میراث هنری دارویو به نسل های آینده کمک شایانی کرده اند و جایگاه او را در تاریخ سینما تثبیت می کنند.

مطالعه این منابع، دید جامعی از سیر تحول هنرپیشگی در قرن بیستم، نقش زنان در سینما، و چگونگی مواجهه هنرمندان با تغییرات اجتماعی و سیاسی ارائه می دهد. از این رو، هر پژوهشی درباره سینمای فرانسه و تاریخ بازیگری، بدون اشاره به دانیل دارویو و منابع مربوط به او، ناقص خواهد بود. این آثار، شامل تحلیل های فنی از نقش آفرینی های او، بررسی تأثیر او بر سبک های مختلف سینمایی، و همچنین روایت های شخصی از زندگی او در پشت صحنه و در مواجهه با اتفاقات تاریخی است. این مجموعه از اطلاعات، به درک بهتر جایگاه دانیل دارویو در میان بزرگان سینما کمک می کند و به عنوان یک منبع پژوهشی غنی، برای علاقه مندان به سینما و تاریخ هنر، ارزشمند است.

منابع

برای درک کامل تر ابعاد زندگی و کارنامه هنری دانیل دارویو، می توان به منابع متنوعی رجوع کرد که اطلاعات دقیقی از فعالیت های او ارائه می دهند. این منابع شامل آرشیوهای فیلم، پایگاه های داده معتبر سینمایی، نشریات تخصصی فیلم، مصاحبه ها، و کتاب های تاریخ سینما هستند. به عنوان مثال، پایگاه های داده ای مانند IMDb و Allociné، اطلاعات جامعی از فیلم شناسی، جوایز و همکاری های او ارائه می دهند. همچنین، مقالات و پژوهش های دانشگاهی که در مجلات سینمایی و فرهنگی منتشر شده اند، به تحلیل عمیق تر نقش آفرینی ها و تأثیر او بر سینما می پردازند. بسیاری از بیوگرافی ها و کتاب های مرجع درباره سینمای فرانسه، فصل هایی را به بررسی زندگی و فعالیت های دانیل دارویو اختصاص داده اند و از او به عنوان یکی از پیشگامان بازیگری یاد می کنند.

علاوه بر این، مستندهایی که درباره زندگی و حرفه او ساخته شده اند، و همچنین مصاحبه های تاریخی که با خود او یا همکارانش انجام شده، منابع دست اول و ارزشمندی برای درک دیدگاه های شخصی و تجربیات او در طول سالیان متمادی هستند. موزه ها و آرشیوهای سینمایی نیز ممکن است شامل مجموعه هایی از عکس ها، نامه ها و یادگاری های شخصی او باشند که به پژوهشگران و علاقه مندان امکان می دهند تا با ابعاد ناشناخته تری از زندگی این ستاره آشنا شوند. این منابع در مجموع، تصویری جامع و دقیق از دانیل دارویو، نه تنها به عنوان یک هنرپیشه، بلکه به عنوان یک شخصیت فرهنگی مهم، ارائه می دهند و میراث سینمایی او را حفظ می کنند.

پیوندهای خارجی

برای دسترسی به اطلاعات بیشتر و عمیق تر درباره دانیل دارویو، پیوندهای خارجی متعددی وجود دارند که می توانند به علاقه مندان و پژوهشگران کمک کنند. این پیوندها شامل وب سایت های پایگاه های داده سینمایی معتبر، سایت های موزه ها و آرشیوهای فیلم، و همچنین وب سایت های خبری و فرهنگی هستند که مقالات و تحلیل هایی درباره زندگی و کارنامه او منتشر کرده اند. از جمله مهم ترین این پیوندها، می توان به صفحه دانیل دارویو در پایگاه داده فیلم های اینترنتی (IMDb) اشاره کرد که شامل فیلم شناسی کامل، بیوگرافی کوتاه، و لیست جوایز اوست. همچنین، پیوند به صفحه او در پایگاه داده Allociné، که مرجع اصلی سینمای فرانسه است، اطلاعات دقیق تری به زبان فرانسوی ارائه می دهد.

علاوه بر این، وب سایت های آرشیو ملی فرانسه یا سینماتک فرانسه ممکن است شامل مجموعه هایی از فیلم ها، عکس ها و اسناد مربوط به او باشند. وب سایت های خبری معتبر مانند لوموند، فیگارو، یا نیویورک تایمز، پس از درگذشت او، مقالات و یادبودهایی منتشر کردند که حاوی تحلیل های عمیقی از زندگی و تأثیر او بر سینما هستند. پیوندهایی به وب سایت های موزه های لباس و طراحی نیز ممکن است جزئیات مربوط به لباس های او در فیلم های تاریخی را ارائه دهند. این پیوندهای خارجی، به عنوان مکمل اطلاعات موجود، به کاربران امکان می دهند تا با منابع دست اول و معتبر در ارتباط با زندگی و کارنامه هنری دانیل دارویو آشنا شوند و پژوهش های خود را گسترش دهند و اطلاعات بیشتری از این اسطوره سینما به دست آورند.

سوالات متداول

دانیل لیگوریو کیست؟

دانیل لیگوریو نامی است که ممکن است به اشتباه یا به دلیل تشابه آوایی با افراد دیگری همچون دانیل گراو وای (Daniel Grao Valle)، هنرپیشه اسپانیایی، اشتباه گرفته شود. دانیل گراو وای در سال 1976 متولد شده و بیشتر به خاطر نقش هایش در سریال ها و فیلم های اسپانیایی شناخته شده است.

آیا دانیل لیگوریو با دانیل دارویو ارتباطی دارد؟

خیر، هیچ ارتباطی بین دانیل لیگوریو (یا دانیل گراو وای) و دانیل دارویو، هنرپیشه فرانسوی، وجود ندارد. دانیل دارویو یک بازیگر زن فرانسوی است که در سال 1917 متولد شد و در سال 2017 درگذشت، در حالی که دانیل گراو وای یک هنرپیشه مرد اسپانیایی است که در سال 1976 به دنیا آمده است.

اولین فیلم دانیل دارویو چه نام داشت؟

اولین فیلم دانیل دارویو، رقص (Le Bal) نام داشت که در سال 1931 و زمانی که او تنها 14 سال داشت، در آن به ایفای نقش پرداخت. این فیلم موزیکال، نقطه آغازین کارنامه هنری طولانی و درخشان او بود.

دانیل دارویو چند سال عمر کرد؟

دانیل دارویو در تاریخ 1 مه 1917 متولد شد و در 17 اکتبر 2017 درگذشت. بنابراین، او 100 سال عمر کرد و پنج ماه پس از جشن تولد صد سالگی اش دیده از جهان فروبست.

جوایز اصلی دانیل دارویو کدامند؟

مهمترین جایزه دانیل دارویو، جایزه افتخاری سزار (César Award) است که در سال 1985 به پاس یک عمر فعالیت هنری و خدمات ارزشمند او به صنعت سینمای فرانسه به وی اهدا شد. او همچنین جوایز گروهی را نیز دریافت کرده است.