معرفی فیلم مصادره

فیلم سینمایی «مصادره»، اثری از مهران احمدی، تجربه ای نو در ژانر کمدی-سیاسی سینمای ایران است که با روایت داستان پرفراز و نشیب یک کارمند ساواک از دهه ۱۳۵۰ تا سال های اخیر، مخاطب را درگیر چالش های تاریخی و اجتماعی می کند. این فیلم با بازی رضا عطاران و هومن سیدی، سعی دارد با طنزی تلخ به پیامدهای تغییرات بزرگ سیاسی و اجتماعی در ایران بپردازد. «مصادره» به عنوان اولین تجربه کارگردانی احمدی، تلاش می کند تا با ترکیبی از کمدی موقعیت و طنز سیاه، تصویری متفاوت از سرنوشت افراد در مواجهه با تاریخ را ارائه دهد. این مقاله به معرفی جامع و تحلیل دقیق ابعاد مختلف فیلم «مصادره» می پردازد.

سینمای کمدی ایران همواره بازتاب دهنده دغدغه های اجتماعی و سیاسی بوده است. در این میان، برخی آثار با رویکردی عمیق تر، به نقد و تحلیل وقایع تاریخی می پردازند. «مصادره» به کارگردانی مهران احمدی، از جمله این فیلم هاست که با انتخاب ژانر کمدی-سیاسی، قدم در مسیری متفاوت گذاشت. این فیلم نه تنها به واسطه موضوع خاص و حساسیت برانگیز خود، بلکه به دلیل حضور پررنگ بازیگران مطرح و همچنین نخستین تجربه کارگردانی مهران احمدی، مورد توجه قرار گرفت. هدف اصلی این مقاله، ارائه یک تحلیل جامع و بی طرفانه از فیلم «مصادره» است؛ از اطلاعات شناسنامه ای و داستان فیلم گرفته تا نقد عمیق نقاط قوت و ضعف، بررسی بازی ها و در نهایت، جایگاه آن در سینمای کمدی معاصر ایران. این بررسی تحلیلی تلاش می کند تا با واکاوی ابعاد هنری و محتوایی، درک عمیق تری از این اثر برای مخاطبان فراهم آورد و به پرسش هایی پیرامون موفقیت یا عدم موفقیت آن در تحقق اهدافش پاسخ دهد.

شناسنامه و اطلاعات کلی فیلم مصادره

فیلم «مصادره» اثری مهم در کارنامه سینمایی مهران احمدی محسوب می شود که اولین تجربه کارگردانی او را رقم زده است. این فیلم با سرمایه گذاری بخش خصوصی و با هدف تولید یک کمدی متفاوت، راهی پرده سینماها شد. اطلاعات شناسنامه ای و فنی این اثر به شرح زیر است:

عنوان کامل	مصادره
کارگردان	مهران احمدی
نویسنده	علی فرقانی
تهیه کننده	محمدحسین قاسمی
سال تولید	۱۳۹۶
تاریخ اکران	۲۳ اسفند ۱۳۹۶
ژانر	کمدی-سیاسی، طنز سیاه
مدت زمان	۹۰ دقیقه
کشور سازنده	ایران
مکان های فیلمبرداری	بخش هایی در ایران و بخش اعظم در ارمنستان (به عنوان جایگزین ایالات متحده آمریکا در روایت داستانی)
فروش گیشه	حدود ۱۵ میلیارد تومان (در زمان اکران)
حضور در جشنواره ها و جوایز	حضور در بخش مسابقه سی و ششمین جشنواره فیلم فجر

خلاصه داستان فیلم مصادره: روایتی از گذشته تا امروز

داستان فیلم مصادره، سفری در زمان است که از دهه ۱۳۵۰ شمسی آغاز شده و تا سال های اخیر ادامه پیدا می کند، با محوریت زندگی پرفراز و نشیب شخصیتی به نام اسماعیل یارجانلو. او که کارمند ساده اداره ساواک است، روزی به شکلی غیرمنتظره و از طریق خرید بلیت بخت آزمایی، برنده جایزه اعانه ملی می شود. این جایزه، ثروت قابل توجهی را برای او به ارمغان می آورد و اسماعیل با این پول، قطعه زمینی به وسعت ۵۰۰۰ متر مربع در منطقه عباس آباد تهران خریداری می کند. این اتفاق، نقطه عطفی در زندگی اوست و نوید آینده ای روشن را می دهد.

با وقوع انقلاب شکوهمند ۱۳۵۷ و تغییرات گسترده ای که در پی آن در ساختار سیاسی و اجتماعی کشور رخ می دهد، زندگی اسماعیل دستخوش تحولات عظیمی می شود. به دلیل سابقه کار در ساواک، او تحت فشار قرار گرفته و مجبور به ترک کشور می شود. در این میان، او وکالت زمین ارزشمند خود را به دوست و همکار دیرینه اش، جلال خاوندی (با بازی بابک حمیدیان) می سپارد تا در غیاب او، مراقب ملکش باشد و در زمان مناسب آن را تعیین تکلیف کند.

پس از خروج از ایران، اسماعیل به ایالات متحده آمریکا مهاجرت می کند و زندگی جدیدی را در غربت آغاز می کند. او در تلاش است تا با شرایط جدید سازگار شود، اما فکر زمین مصادره شده اش در ایران، همواره ذهنش را مشغول می کند. فیلم به زیبایی چالش ها و موقعیت های طنزآمیزی را به تصویر می کشد که اسماعیل به دلیل این جابه جایی فرهنگی و تاریخی با آن ها مواجه می شود. در این مسیر، پسرش (با بازی هومن سیدی) که در آمریکا متولد شده و با فرهنگ ایرانی بیگانه تر است، نقش مهمی در زندگی او ایفا می کند و چالش های جدیدی را در رابطه پدر و فرزندی رقم می زند. اسماعیل در طول سالیان متمادی تلاش می کند تا به نوعی به ملک خود دست یابد یا وضعیت آن را مشخص کند، اما هر بار با موانع و اتفاقات پیش بینی نشده ای روبرو می شود که زمینه را برای خلق لحظات کمدی سیاه فراهم می آورد. این کشمکش دائمی بین گذشته و حال، و بین دو فرهنگ متفاوت، هسته اصلی داستان فیلم مصادره را شکل می دهد.

بازیگران فیلم مصادره و تحلیل نقش آفرینی ها

یکی از مهم ترین عوامل موفقیت یا عدم موفقیت یک فیلم کمدی، توانایی بازیگران در خلق شخصیت های باورپذیر و اجرای صحیح موقعیت های طنز است. در فیلم «مصادره»، گروهی از بازیگران توانمند سینمای ایران به ایفای نقش پرداخته اند که حضور آن ها، به ویژه در ژانر کمدی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

رضا عطاران در نقش اسماعیل یارجانلو

رضا عطاران، ستاره بی چون و چرای کمدی ایران، در نقش اسماعیل یارجانلو ظاهر شده است. عطاران با تجربه فراوان خود در خلق شخصیت های کمدی-تراژیک، به خوبی از پس نقش اسماعیل برآمده است. او با مهارت خاص خود، ترکیبی از سادگی، خوش باوری و سرگشتگی را در شخصیت اسماعیل به نمایش می گذارد که همزمان هم خنده دار و هم قابل ترحم است. بازی عطاران در این فیلم، نقطه اتکای اصلی کمدی فیلم است. او قادر است با میمیک صورت، حرکات بدن و لحن بیان، موقعیت های طنز را عمیق تر کرده و حتی ضعف های فیلمنامه را نیز تا حدودی پوشش دهد. اسماعیل یارجانلو، کارمند سابق ساواک که ناخواسته وارد چالش های بزرگی می شود، به واسطه بازی عطاران به شخصیتی ماندگار تبدیل شده که تماشاگر با او همذات پنداری می کند، چه در لحظات خنده دار و چه در اوقاتی که با دشواری های زندگی مواجه است. او به خوبی توانسته است یک کاراکتر بینابین کمدی و تراژدی را به تصویر بکشد.

هومن سیدی در نقش پسر اسماعیل

هومن سیدی در این فیلم نقش پسر اسماعیل را ایفا می کند. شخصیت او، نمادی از نسل دوم مهاجران است که در خارج از کشور بزرگ شده و ارتباط عمیقی با ریشه های ایرانی خود ندارد. سیدی با بازی دقیق خود، تضاد فرهنگی و ذهنی میان پدر و پسر را به خوبی نشان می دهد. اگرچه برخی منتقدان معتقدند که نقش او در این فیلم، تکرار بازی های قبلی اش در آثار دیگر (مانند سریال «عاشقانه») است، اما حضور او به عنوان مکمل نقش عطاران، به پویایی رابطه پدر و فرزندی و ایجاد موقعیت های طنزآمیز ناشی از تفاوت دیدگاه ها کمک می کند. او به خوبی توانسته بخش مهمی از مشکلات و موانع پیش رو را نشان دهد.

بابک حمیدیان در نقش جلال خاوندی

بابک حمیدیان در نقش جلال خاوندی، دوست وفادار و در عین حال مرموز اسماعیل ظاهر می شود. نقش جلال خاوندی، نقشی کلیدی در پیشبرد داستان و گره گشایی های فیلم دارد. حمیدیان با بازی خود، ابهامی دلنشین به شخصیت جلال می بخشد که در ابتدا او را یک دوست دلسوز نشان می دهد، اما رفته رفته پیچیدگی های بیشتری از شخصیت او آشکار می شود. او به خوبی توانسته است نقش شخصیتی را ایفا کند که هم راهگشای داستان است و هم بخشی از مشکلات را ایجاد می کند.

مهران احمدی (در نقش کوتاه)

مهران احمدی، کارگردان فیلم، نیز در یک نقش کوتاه اما تاثیرگذار در فیلم حضور دارد. این حضور کوتاه، به نوعی امضای کارگردان بر اثر خود است و نشان دهنده تسلط او بر فضای کمدی است. نقش او گرچه پررنگ نیست، اما در سکانسی که به فضای وسترن نزدیک می شود، به یاد ماندنی است.

سایر بازیگران مکمل

در کنار این بازیگران اصلی، هنرمندانی چون ساره بیات، مزدک میرعابدینی و هادی کاظمی نیز در نقش های مکمل حضور دارند. هر یک از این بازیگران، به فراخور نقش خود، به غنای کمدی فیلم و پیشبرد پیرنگ های فرعی کمک می کنند. ساره بیات در نقش همسر آمریکای لاتینی اسماعیل و هادی کاظمی با لحن کمدی خود، به موقعیت های طنز فیلم عمق می بخشند.

تحلیل و نقد فیلم مصادره: واکاوی نقاط قوت و ضعف

فیلم «مصادره» به عنوان اولین تجربه کارگردانی مهران احمدی، با ایده ای جذاب و ترکیب ژانر کمدی-سیاسی، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به اثری ماندگار در سینمای ایران داشت. اما بررسی دقیق تر، نقاط قوت و ضعف آن را آشکار می سازد.

ایده اولیه و پتانسیل های ژانری

ایده اولیه فیلم «مصادره» بی شک یکی از جذاب ترین جنبه های آن است. روایت زندگی یک کارمند ساواک که پس از انقلاب مجبور به خروج از کشور شده و درگیر مصادره اموالش می شود، بستری غنی برای خلق کمدی سیاه و کنایه های سیاسی فراهم می آورد. این ایده، پتانسیل بالایی برای پرداختن به مفاهیمی چون هویت، مهاجرت، تغییرات اجتماعی و پیامدهای تاریخی دارد. شروع فیلم با معرفی اسماعیل یارجانلو و حادثه بخت آزمایی، مخاطب را به سرعت درگیر ماجرا کرده و امید به تماشای یک کمدی متفاوت و هوشمندانه را زنده می کند.

نقاط قوت فیلم مصادره

• شروع قدرتمند: سکانس های ابتدایی فیلم، به ویژه معرفی شخصیت اسماعیل و ماجرای بخت آزمایی، به خوبی مخاطب را جذب می کند و بستر مناسبی برای ادامه داستان فراهم می آورد.
• کمدی موقعیت هوشمندانه: فیلم در برخی نقاط، به ویژه در اوایل، موفق به خلق موقعیت های کمدی ناشی از تضادهای فرهنگی و اجتماعی می شود. شوخی های مربوط به زبان و تفاوت های بین نسل ها در خارج از کشور، نمونه هایی از این دست هستند.
• بازی های درخشان: مهم ترین نقطه قوت فیلم، بدون شک بازی درخشان رضا عطاران است. او با تسلط کامل بر شخصیت اسماعیل، ترکیبی از کمدی و تراژدی را به نمایش می گذارد که برای مخاطب بسیار دلنشین است. حضور هومن سیدی و بابک حمیدیان نیز به کیفیت بازی ها افزوده است.
• فضاسازی و سینماتوگرافی: فیلم «مصادره» از نظر بصری و فضاسازی، از سبکی خاص بهره می برد که در برخی نقدها به فیلم هایی نظیر «املی» (Amelie) تشبیه شده است. استفاده از رنگ های با Saturation و Sharpness بالا، به فیلم حال و هوایی فانتزی می بخشد که در تلفیق با طنز سیاه، فضایی منحصر به فرد ایجاد می کند. علاوه بر این، در برخی سکانس ها، به ویژه آنهایی که در فضای آمریکای لاتین روایت می شوند، احمدی سعی در پیاده سازی دکوپاژ فیلم های وسترن دارد که این ترکیب ژانری، جذابیت های بصری خاص خود را به همراه دارد.

نقاط ضعف و چالش های فیلم مصادره

با وجود نقاط قوت ذکر شده، فیلم «مصادره» در ادامه با چالش ها و ضعف هایی روبرو می شود که مانع از تحقق کامل پتانسیل های اولیه آن می گردد:

• ضعف فیلمنامه در ادامه: پس از خروج اسماعیل از ایران، فیلمنامه دچار افت کیفیت و از هم گسیختگی می شود. انسجام روایی کاهش یافته و حوادث به جای آنکه از دل شخصیت ها و موقعیت ها برآمده باشند، گاهی به شکلی تصادفی و بیرونی (مانند پیدا کردن یک آگهی یا دیدار اتفاقی با همکار سابق ساواکی) پیش می روند. این امر، به تدریج جذابیت آغازین فیلم را کمرنگ می کند.
• اتکا بیش از حد به کلیشه ها و توانایی فردی: فیلم در بخش هایی به جای پیشبرد داستان با استفاده از طرحی محکم، بیش از حد بر کلیشه های کمدی رایج (مانند شوخی های جنسی و درگیری های لفظی بی مورد) و توانایی های فردی بازیگران (به ویژه رضا عطاران) تکیه می کند. این موضوع، فیلم را از مسیر یک کمدی سیاسی هوشمندانه فاصله می دهد و آن را به سطح کمدی های گیشه ای تنزل می دهد.
• عدم پرداخت شخصیت ها: شخصیت های فرعی، به ویژه دوست اسماعیل (جلال خاوندی) و پسرش، عمق کافی ندارند. نقش جلال خاوندی بیشتر به عنوان یک ابزار گره گشایی عمل می کند تا یک شخصیت مستقل با انگیزه و پس زمینه مشخص. همچنین، نقش هومن سیدی در این فیلم، به باور برخی، تازگی خاصی ندارد و تکرار بازی های پیشین اوست.
• موتیف های تکراری: تکرار برخی موتیف ها، مانند پیگیری های مداوم و تلفنی اسماعیل برای وضعیت زمینش، پس از چند بار اول، دیگر به پیشبرد داستان کمک نمی کند و ممکن است برای مخاطب خسته کننده شود.

مقایسه با آثار مشابه: «مکس» و «مصادره»

برای درک بهتر نقاط ضعف «مصادره»، می توان آن را با فیلم «مکس» ساخته سامان مقدم، که از نمونه های موفق کمدی سیاسی در سینمای ایران است، مقایسه کرد. خلاصه فیلم «مکس» از این قرار است که وزارت ارشاد قصد دارد از نخبگان ایرانی مقیم خارج برای شرکت در یک سمینار فرهنگی دعوت کند. اما اشتباهاً دعوت نامه ای برای «آقای مکس»، یک خواننده کاباره ای لس آنجلسی، فرستاده می شود. مکس با گروه خود به ایران سفر می کند و در ابتدا با استقبال شاهانه روبرو می شود، تا اینکه کم کم مسئولان متوجه اشتباه خود شده و برای خروج او از کشور چاره اندیشی می کنند.

«مکس» فیلمی است که از ابتدا تا انتها بر اساس فیلمنامه ای دقیق و منسجم پیش می رود و صرفاً به ایده ی اولیه جذابش بسنده نمی کند؛ این همان نکته ای است که «مصادره» در حفظ آن ناتوان می ماند.

تفاوت اساسی بین این دو فیلم در این است که «مکس» شخصیت اصلی و موانع پیش روی او را به وضوح طراحی می کند و داستان به شکلی ارگانیک از دل این طراحی بیرون می آید. در مقابل، در فیلم مصادره، ایده ها و اتفاقات بیرونی (مانند پیدا کردن یک آگهی یا ملاقات تصادفی) مسیر اسماعیل را پیش می برند که این امر منجر به از هم گسیختگی و کاهش جذابیت فیلمنامه می شود. «مکس» در پایداری کمدی سیاسی خود موفق تر عمل می کند زیرا ستون فقرات فیلمنامه آن قوی تر است، در حالی که «مصادره» با وجود شروعی درخشان، در توسعه و حفظ مسیر داستانی خود با چالش مواجه می شود و به توانایی های فردی بازیگران متکی می ماند.

بازخوردها و واکنش ها به فیلم مصادره

فیلم «مصادره» پس از اکران، واکنش های متفاوتی را در میان منتقدان و مخاطبان برانگیخت که نشان دهنده پیچیدگی و بحث برانگیز بودن این اثر است.

دیدگاه منتقدان

منتقدان سینما در مواجهه با فیلم مصادره، دیدگاه های مختلفی ارائه دادند. بسیاری از منتقدان، ایده اولیه فیلم و جسارت مهران احمدی در پرداختن به موضوعی حساس با رویکرد کمدی سیاه را ستودند. شروع قدرتمند فیلم و بازی درخشان رضا عطاران، از جمله نقاطی بود که تحسین اغلب منتقدان را برانگیخت. آن ها عطاران را نقطه قوت اصلی فیلم دانستند که به تنهایی بار کمدی و حتی تا حدودی دراماتیک اثر را به دوش می کشد.

با این حال، بخش قابل توجهی از نقدهای منفی، بر ضعف فیلمنامه پس از نیمه اول فیلم متمرکز بود. منتقدان اشاره کردند که داستان پس از خروج اسماعیل از ایران، دچار افت و از هم گسیختگی می شود و به جای توسعه منطقی، به حوادث تصادفی و اتکا به شوخی های کلیشه ای کمدی می پردازد. عدم پرداخت کافی به شخصیت های فرعی و تکرار برخی موتیف ها نیز از جمله انتقاداتی بود که مطرح شد. برخی نیز مقایسه هایی با کمدی های سیاسی موفق تر نظیر «مکس» داشتند و «مصادره» را در حفظ انسجام و هدفمندی طنز سیاسی خود، کمتر موفق ارزیابی کردند.

واکنش عمومی و استقبال مردمی

بر خلاف دیدگاه های بعضاً انتقادی منتقدان، «مصادره» در گیشه با استقبال بسیار خوبی از سوی مخاطبان عمومی مواجه شد. فروش بالای ۱۵ میلیارد تومانی این فیلم در زمان اکران، نشان دهنده محبوبیت آن در میان مردم است. این استقبال را می توان به چند عامل نسبت داد:

• حضور رضا عطاران: نام رضا عطاران به تنهایی عاملی برای جذب مخاطب است و بسیاری از تماشاگران صرفاً برای دیدن بازی او به سینما می روند. توانایی او در خلق لحظات خنده دار، حتی در چارچوب یک فیلمنامه نه چندان قوی، برای مخاطب جذاب است.
• ژانر کمدی: کمدی همواره یکی از پرمخاطب ترین ژانرها در سینمای ایران بوده است.
• موضوع جذاب و کنجکاوی برانگیز: پرداختن به موضوعی چون پیامدهای انقلاب و مهاجرت با لحن کمدی، برای بخش وسیعی از جامعه کنجکاوی برانگیز بود. این موضوع، به خصوص برای کسانی که خود یا اطرافیانشان تجربه مشابهی داشته اند، جذابیت مضاعف داشت.

به طور کلی، «مصادره» توانست با وجود نقدهای سینمایی، با مخاطب عمومی ارتباط برقرار کند و به موفقیت تجاری خوبی دست یابد، اما در بُعد هنری و تحلیلی، نتوانست رضایت کامل منتقدان را جلب کند.

حواشی و نکات جالب از پشت صحنه مصادره

فیلم «مصادره» به عنوان اولین تجربه کارگردانی مهران احمدی، با چالش ها و نکات جالبی در پشت صحنه همراه بود که درک عمیق تری از فرآیند تولید آن فراهم می آورد.

چالش های کارگردانی مهران احمدی

مهران احمدی، که پیش از «مصادره» عمدتاً به عنوان بازیگر نقش های کمدی و جدی شناخته می شد، با کارگردانی این فیلم وارد عرصه جدیدی شد. این انتقال از بازیگری به کارگردانی، چالش های خاص خود را داشت. احمدی در مصاحبه های خود اشاره کرده بود که تلاش داشته تا اثری متفاوت از کمدی های رایج گیشه ای بسازد و به رگه های طنز سیاه و سیاسی نزدیک شود. این جاه طلبی، با توجه به حساسیت موضوع، نیاز به دقت و ظرافت بالایی داشت. او با تکیه بر تجربه بازیگری خود، توانست هدایت بازیگران را به خوبی انجام دهد، اما چالش اصلی او در حفظ انسجام فیلمنامه و کنترل لحن کلی فیلم بود که در برخی نقاط، به باور منتقدان، موفقیت کامل را به دست نیاورد.

نکات مربوط به فیلمبرداری در ارمنستان

یکی از نکات برجسته و جالب فیلم مصادره، فیلمبرداری بخش قابل توجهی از آن در کشور ارمنستان است. در داستان فیلم، روایت در ایالات متحده آمریکا اتفاق می افتد، اما به دلیل محدودیت ها و هزینه های بالا، تیم تولید تصمیم گرفت که فیلمبرداری بخش های خارج از کشور را در ارمنستان انجام دهد. این تصمیم، چالش هایی را برای گروه فیلمبرداری و طراحی صحنه به همراه داشت تا بتوانند فضایی شبیه به آمریکا را در ارمنستان بازسازی کنند. این موضوع، نشان دهنده خلاقیت و تدبیر گروه تولید برای غلبه بر موانع بود. بازسازی فضاهای دهه پنجاه میلادی آمریکا و همچنین شهرهای امروزی، نیازمند دقت فراوان در انتخاب لوکیشن و طراحی صحنه بود.

همکاری با رضا عطاران

همکاری مهران احمدی با رضا عطاران، که هر دو سابقه طولانی در کمدی دارند، از نکات مورد توجه بود. این دو هنرمند پیش از این نیز در آثاری با یکدیگر همکاری کرده بودند و شیمی خوبی بینشان وجود داشت. عطاران در مصاحبه هایی به اعتماد خود به مهران احمدی و ایده متفاوت او اشاره کرده بود که باعث شد نقش اسماعیل را بپذیرد. این همکاری، به نوعی برگ برنده فیلم محسوب می شد و توانست انتظارات مخاطبان را از یک کمدی با حضور عطاران برآورده سازد.

در مجموع، پشت صحنه فیلم مصادره، داستانی از تلاش برای ساخت یک کمدی متفاوت با چالش های فنی و هنری را روایت می کند که در نهایت، با وجود برخی کاستی ها، توانست اثری قابل تأمل را به سینمای ایران ارائه دهد.

نتیجه گیری و جمع بندی درباره فیلم مصادره

فیلم «مصادره» به کارگردانی مهران احمدی، اثری است که در کارنامه سینمای کمدی ایران جایگاه ویژه ای دارد. این فیلم با ایده اولیه جذاب خود، یعنی روایت سرنوشت یک کارمند ساواک پس از انقلاب و چالش های مالکیت اموالش، قدم در ژانر کمتر تجربه شده کمدی-سیاسی گذاشت. این جسارت در انتخاب موضوع و رویکرد، در نوع خود قابل تحسین است و نشان از تلاش برای تولید محتوایی فراتر از کمدی های صرفاً گیشه ای دارد.

«مصادره» در نقاطی، به خصوص در شروع خود، بسیار قدرتمند عمل می کند. بازی درخشان رضا عطاران به عنوان ستاره بلامنازع فیلم، نقطه اتکای اصلی کمدی و حتی درام آن است. توانایی او در به تصویر کشیدن شخصیتی بینابین کمدی و تراژدی، باعث شده تا اسماعیل یارجانلو به یکی از کاراکترهای ماندگار سینمای کمدی ایران تبدیل شود. فضاسازی خاص، بهره گیری از رنگ ها و دکوپاژهایی با الهام از آثار فانتزی و وسترن نیز، به جنبه های بصری فیلم جذابیت بخشیده است.

با این حال، فیلم «مصادره» در مسیر خود با چالش های مهمی روبرو شد که عمده آن ها به فیلمنامه بازمی گردد. ضعف در پرداخت شخصیت های فرعی، تکیه بیش از حد بر کلیشه های کمدی رایج پس از نیمه اول فیلم، و از هم گسیختگی روایی در بخش های میانی، از جمله عواملی هستند که مانع از تحقق کامل پتانسیل های ابتدایی فیلم می شوند. مقایسه با آثار موفق تر در همین ژانر، مانند «مکس»، نشان می دهد که «مصادره» در حفظ انسجام و پیشبرد منطقی داستان به ضعف هایی دچار شده است.

در ارزیابی نهایی، می توان گفت که فیلم مصادره توانست به دلیل حضور بازیگران محبوب و ایده متفاوت، به موفقیت قابل توجهی در گیشه دست یابد و با مخاطب عمومی ارتباط برقرار کند. این فیلم برای علاقه مندان به سینمای کمدی ایران، به ویژه آن دسته که به طنز سیاه و اجتماعی علاقه دارند، می تواند اثری جذاب باشد. همچنین برای کسانی که مایل به تماشای اولین تجربه کارگردانی مهران احمدی هستند، دیدن این فیلم خالی از لطف نیست. «مصادره» گرچه در ابعاد فنی و هنری نقایصی دارد، اما به عنوان تلاشی برای فراتر رفتن از مرزهای کمدی صرف، جایگاه خود را در تاریخ سینمای معاصر ایران تثبیت می کند و مژده یک فیلمساز کمدی متفاوت را به سینمای ایران می دهد که امید است در تجربه های بعدی، نواقص موجود را برطرف سازد.