همه از سیمکارتهای کودک و نوجوان استفاده کنیم تا نیازی به فیلترینگ نباشد!

به گزارش تکنونامه در این ویدئو مرد جوانی از مسئولان کشور می خواهد از ایده فیلترینگ عبور نموده و پهنای باندِ چهار پلتفرم واتس اَپ تلگرام اینستاگرام و ایکس (توئیتر سابق) را به طور کامل ببندند.به این دلیل که این نرم افزارها یا خود صهیونیستی هستند و یا به صهیونیسم کمک می رسانند و در این رابطه وجود فیلترینگ مثمرثمر نبوده و مردم همچنان وصل می شوند.

روزنامه هم میهن نوشت: این شخص که خود را مهندس برق معرفی می کند تأکید دارد که به لحاظ علمی امکان انسداد کامل پهنای باند برای پلتفرم های نامبرده وجود دارد و از سیمکارت انارستان (سیمکارت ویژه ی کودکان و نوجوانان) به عنوان الگوی مطلوب مثال می آورد. در گفته های این مهندس جوان نکاتی وجود دارد که پرداختن به آنها خالی از لطف نیست.

اولاً ایده ارتباط صهیونیسم با شرکت های فوق الذکر که احتمالاً از بعضی سخنرانانِ جریان های تندرو داخلی وام گرفته شده ادعایی است غیرقابل اثبات. بیش از پنج میلیارد نفر از مردم جهان از خدمات رسانه های اجتماعی استفاده می کنند و مولود این شبکه ارتباطی گسترده جهان جدیدی با فرصت های بی شمار برای رشد و توسعه است.

این توقع که بخش قابل توجهی از مردم ایران بر مبنای گزاره های غیرقابل اثبات با این شبکه جهانی قطع ارتباط کنند با هیچ منطقی سازگار نیست. ثانیاً بی نتیجه بودنِ فیلترینگ که اظهرمن الشمس است. لیکن فروش فیلترشکن یک گردش مالی چشمگیر دارد و مادامی که فیلترینگ پابرجا باشد فیلترشکن هم به فروش می رسد.

 ثالثاً نیازی نبود که این جوان به منظور باوراندنِ امکان قطع دسترسی کامل به پلتفرم های نامبرده تحصیلات خود را به رخ بکشد. همه از وضعیت اینترنت در کره شمالی چین و میانمار مطلع هستیم و می دانیم که به لحاظ فنی چنین امکانی وجود دارد. لیکن بدون شک با پیامدهای اقتصادی و اجتماعی گسترده ای همراه است که به عنوان چالش اصلی نمی توان در طرح پیشنهادی چنین به آنها بی توجه بود.

رابعاً توصیه ضمنی به استفاده همگانی از سیمکارتی که برای کودکان و نوجوانان شش تا هجده ساله طراحی و عرضه شده اگر شوخی نباشد قطعاً مصداقی از ارج شکنی است. مگر همه مردم کودک هستند و شما قیم آنها که در مورد دسترسی به فضای مجازی برای ایشان تعیین تکلیف می کنید؟ بگذریم!

نمی دانم این ادعاهای رادیکال چه میزان در سطح تصمیم سازانِ کشور مقبولیت دارد اما بدون تردید از زمان اتصال ایران به شبکه جهانی اینترنت چنین مواضعی بی سابقه هستند. دسترسی به فضای مجازی یک حق بشری است که بر مبنای تفسیر دکترینال از ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸) به عنوان بستر آزادی بیان باید از هر نوع اِعمال محدودیت توسط دولت ها مصون بماند.

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز در پاراگراف ۱۰ از قطعنامه ۳۲/۱۳ که به تاریخ ۱۸ جولای ۲۰۱۶ صادر شده هر نوع مداخله در جریان آزاد اطلاعات در فضای مجازی را مصداقی از نقض حقوق بین الملل بشر قلمداد می کند. آگاهی نظارت آموزش اشتراک گذاری و تسهیل ارتباط مهمترین دستاوردهای اینترنت هستند و امروزه تصور جهان بدون اینترنت دشوار است. البته اولویت امنیت ملی ایجاب می کند در شرایط خاص مانع سوءاستفاده از اینترنت شویم. اگرچه این راهکار صرفاً مربوط به زمانی است که یک بحران فراگیر به اوج رسیده و برای مهار آن چاره دیگری نباشد.

در مجموع دسترسی به فضای مجازی به واسطه نقش گسترده ای که در زندگی روزمره همگان ایفا می کند یک حق بنیادین است و باید با نگاه حقوقی بدان نگریست و تصمیم گرفت. اصلاً حقوق به کنار بیاییم با نگاه هزینه ـ فایده مسئله را تحلیل کنیم. آیا توسعه کشور در پرتو آزادسازی دسترسی به اینترنت بیشتر محتمل است یا محدودیت و ممنوعیت آن؟ این سوالی است که آن مهندس جوان باید از خود بپرسد بلکه به نتایجی متفاوت برسد.

23302